Chmielowski Tadeusz

Pseudonimy: „Klon”, „Bartek”, „Walter”
Stopień wojskowy: strzelec, kapral, plutonowy pchor., ppor.
Pluton 201 Placówki Końskie, Obwód Końskie.
Oddział Dywersji Bojowej (Kedyw) Obwód Końskie.
Oddział partyzancki Tadeusza Jencza „Allan”.
II Zgrupowanie Zgrupowań Partyzanckich „Ponury”.
Oddział partyzancki Stanisława Kołodziejczyka „Orkan”.
Oddział partyzancki Antoniego Hedy „Szary”.
Podczas akcji Burza 272 pp, później przeorganizowany w 3 ppLeg.

Młodość

Urodził się 12 marca 1924r. w Końskich. Syn Mikołaja i Władysławy z d. Jasińska.
W latach 1937–1940 uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. św. Stanisława Kostki w Końskich.
W latach 1934-1939 należał do Związku Harcerstwa Polskiego. Mieszkał w Końskich przy ul. Tarnowskiej 23.

II wojna światowa

-1 maja 1941 r. został zaprzysiężony w Związku Walki Zbrojnej. Pod pseudonimem „Klon” wszedł w szeregi plutonu konspiracyjnego nr 201 w Placówce Końskie (Obwód Końskie) dowodzonego przez Zygmunta Wyrwicza „Cumulus”. To żołnierze tego plutonu prowadzili pierwsze działania dywersyjne w mieście. Największym sukcesem było rozbicie koneckiego więzienia w nocy 2/3 listopada 1942 r. W trakcie akcji dywersanci uwolnili oficerów aresztowanych na skutek wsypy niemieckiego agenta i jednocześnie byłego szefa Referatu II Komendy Obwodu Maksymiliana Szymańskiego „Relampago”.
-Pod koniec 1942r. na bazie żołnierzy plutonu utworzono Oddział Dywersji Bojowej, który pod dowództwem „Cumulusa” wziął na siebie ciężar walki bieżącej (akcja w Czarneckiej Górze i likwidacja „Relampago”.
Na początku 1943 r. w koneckim obwodzie zorganizowane zostały oficjalny Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty. Egzamin odbył się 4 lipca 1943 r. Po zdanym egzaminie, do stopnia kaprala awansował strz. Tadeusz Chmielowski „Klon” oraz 13 jego kolegów.
-12 lipca 1943r. po wsypie w konspiracyjnej kryjówce w Końskich (dom Chmielowskiego określany jako „Plebania”), „Klon” pod nowym pseudonimem – „Bartek” oraz część innych żołnierzy Oddziału Dywersji Bojowej opuszcza miasto i tworzy leśnego oddziału w rejonie Końskich. Dowódcą został kpr. pchor. Kazimierz Chojniarz „Wacek”, a później Tadeusz Jencz „Allan”.
-18 sierpnia oddział partyzancki „Allana” przyłączył się do II Zgrupowania Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury” dowodzonego przez ppor. cc. Waldemara Szwieca „Robota”. W II Zgrupowaniu kpr. Tadeusz Chmielowski pełnił funkcję sekcyjnego I-szej drużyny w Plutonie III Koneckim dowodzonym przez kpr. Tadeusza Jencza.
-Po śmierci ppor. cc. „Robota” 14 października 1943 r. II Zgrupowanie zostało częściowo rozformowane. Chmielowski znajdował kolejne schronienia na konspiracyjnych kwaterach na terenie Obwodu Końskie.
-W styczniu 1944r. Komenda Obwodu utworzyła oddział partyzancki z 29 zbiegłych z niewoli jeńców sowieckich. Jego dowódcą został Stanisław Kołodziejczyk „Orkan”, a zastępcą był przez pewien czas Chmielowski, który przyjął pseudonim „Walter”.

-13 marca 1944 r. oddział wszedł w skład oddziału partyzanckiego Antoniego Hedy „Szary”, gdzie po pewnym czasie Chmielowski został zastępcą dowódcy I plutonu Stanisława Kołodziejczyka „Orkan” i jednocześnie dowódcą 1 drużyny.
-Podczas akcji Burza oddział wchodził początkowo w skład 272pp, a następnie po reorganizacji tworzył II batalion 3 ppLeg. w którym „Walter” przeszedł cały szlak bojowy.
-7 września 1944 r. kpr. awansowany został do stopnia plutonowego. Po kursie podchorążych w okresie od września do listopada 1944 r. otrzymał kolejną nominację do stopnia plutonowy podchorąży.
-27 listopada 1944 r. został urlopowany, lecz nie zwolniony ze służby.
-W styczniu 1945 r. został awansowany przez dowódcę 3 ppLeg. na podporucznika.

Za Sowieta

W 1945 r. Tadeusz Chmielowski zdał broń w RKU w Końskich, a następnie został przydzielony do stacjonującego w Warszawie 1 pułku zapasowego I Armii Wojska Polskiego, dowodzonego przez sowieckich oficerów. Nie zweryfikowano mu stopnia plutonowego z AK, został zakwalifikowany jako szeregowy.
Po kapitulacji III Rzeszy, przydzielony został do 7 pp 3 DP I Armii WP, stacjonującego w byłym niemieckim obozie koncentracyjnym na Majdanku w Lublinie. Pułk miał być skierowany do walk z UPA. Korzystając z okazji Chmielowski zgłosił się do Szkoły Oficerów Piechoty nr 1 w Krakowie. Po egzaminach znów miał zostać skierowany do walk z UPA. W związku z tym odmówił egzaminów i został przeniesiony dyscyplinarnie do 7 zapasowego pułku piechoty stacjonującego już w Częstochowie.
Zdemobilizowany został w październiku 1945 r. „celem ukończenia studiów”. Dzięki temu w 1946 r. dokończył ostatnią klasę liceum ogólnokształcącego i zdał maturę. Zamieszkał w Łodzi.
Po maturze w 1946 r. jednocześnie rozpoczął pracę zawodową i studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego.
W 1946 r. wstąpił do Związku Uczestników Walk o Niepodległość i Demokrację. W okresie stalinowskim nie byłem represjonowany
W 1949 r. ożenił się z Aldoną. Żona obroniła magisterium i doktorat z archeologii na Uniwersytecie Łódzkim. Przez wiele lat była Kuratorem Działu Archeologicznego w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi.
W 1950 lub 1951r. otrzymał tytuł magistra nauk ekonomicznych.
W 1957 r. otrzymał stanowisko kierownika działu inwestycji w Inwestycjach Miejskich w Łodzi.
W 1960 r. wstąpił do PZPR.
W 1962 r. został dyrektorem Dyrekcji Inwestycji Miejskich w Łodzi.
W latach 1963-1965 ukończył na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej studia podyplomowe z zakresu urbanistyki.
W 1975 r. otrzymał etat głównego specjalisty w Wojewódzkim Zarządzie Inwestycji w Łodzi, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1989 r.
Zmarł 12 kwietnia 2007 r. w Łodzi. Pochowany został na Starym Cmentarzu Katolickim przy ul. Ogrodowej w Łodzi.