Idrian Stanisław
Pseudonimy: "Jur", "Janusz".
Oddział partyzancki Tomasza Wójcika "Tarzan".
Zgrupowania Partyzanckie "Ponury".
Syn Edwarda i Zuzanny z d. Staszczyk. Urodził się 18 listopada 1923 r. w Warszawie. W 1936 r. ukończył Fabryczną Szkołę Powszechną przy Zakładach Starachowickich w Starachowicach, a następnie rozpoczął naukę w Fabrycznej Szkole Zawodowej przy wspomnianych zakładach. Ukończył ją w 1943 r. W latach 1935–1937 należał do 3 Drużyny Harcerzy im. Mariana Langiewicza w Starachowicach, zaś w latach 1937–1939 – do 1 Drużyny Harcerzy im. ks. Stanisława Brzóski.
Od 6 maja 1940 r. do 12 marca 1943 r. pracował jako tokarz w zakładach Herman Göering Werke w Starachowicach. Od 1 maja 1943 r. należał do Roju krypt. „Puszka” „Szarych Szeregów” w Starachowicach. Był organizatorem konspiracyjnych grup harcerskich w dzielnicy Orłowo.
Latem 1943 r. razem z grupą harcerzy zmuszony był opuścić Starachowice. Dołączyli do operującego w rejonie Ożarowa i Sandomierza oddziału Tomasza Wójcika „Tarzana”.
W dniu 8 września 1943 r. inne źródła podają, że nastąpiło to na koniec sierpnia) oddział „Tarzana” wszedł w skład Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury” tworząc Zwiad Konny oraz drużynę piechurów. Idrian pozostał w grupie kawaleryjskiej.
W 1944 r. dalej służył w Zwiadzie Konnym pod dowództwem wachm. „Tarzana”. W pierwszych dniach lipca z kombinowanym oddziałem pod dowództwem Wójcika wyruszył w rejon Ćmielowa, gdzie miała zostać wykonana akcja na pociąg towarowy z amunicją. Do akcji nie doszło.
Zginął 7 lipca 1944 r. w Woli Grójeckiej podczas walki z niemiecką ekspedycją antypartyzancką. Pochowany został w zbiorowej kwaterze na cmentarzu parafialnym w Ćmielowie.