Czarnecki Zbigniew

Zdjęcie z okupacji.

Pseudonim: „Zbir”.
Stopień wojskowy: strzelec/plut./sierżant.
Placówka Maluszyn, Obwód Radomsko.
Oddział partyzancki Obwodu Włoszczowa M. Tarchalskiego „Marcin”.
I kompania I batalionu 74 pp.

Urodził się 2 czerwca 1923r. w Warszawie. Ojciec, Stefan, był urzędnikiem państwowy. Matka, Irena, zmarła gdy Zbyszek miał 4 lata.
W 1929r. rodzina przenosi się do Kalisza, gdzie ojciec ponownie się żeni.
Tu Zbyszek kończy szkołę powszechną w której poznał Wojciecha Adamskiego późniejszego „Czajkę” z oddziału partyzanckiego M. Tarchalskiego „Marcin”.
Gimnazjum, razem z Adamskim, ukończył w Bydgoszczy.
Wybuch wojny zastał go w Kluczewsku, gdzie przyjechał w odwiedziny do ojca Adamskiego.
W 1941r. wstąpił do ZWZ i został żołnierzem Placówki Maluszyn, Obwód Radomsko. Dzięki organizacji otrzymał pracę w majątku w Maluszynie.
Na początku lipca 1943r. wybrał się razem z „Zawiszą”, „Czarnym” i „Kuną” (żołnierze Placówki Maluszyn” do oddziału partyzanckiego Tarchalskiego. Po drodze, w Ciemiętnikach, rozbroili trzech granatowych policjantów. Zatrzymali też niemiecki samochód, który po przejechaniu pewnego odcinka drogi zniszczyli.
7 lipca 1943r. został żołnierzem oddziału partyzanckiego Mieczysława Tarchalskiego „Marcin”.
Po podziale na kompanie żołnierz I kompanii.
27 listopada 1943r. ciężko ranny podczas walki pod Bichniowem. Wywieziony z pola walki został odesłany na melinę, gdzie leczył się przez 3 miesiące.
W kwietniu 1944r. powraca do oddziału „Marcina”, gdzie już w stopniu plut. pełni funkcję kancelisty w poczcie dowódcy.
Od sierpień 1944r. szef I kompanii I batalionu 74 pp. w stopniu sierżanta.
Jesienią 1944r. zdemobilizowany.
Po 1945r. zamieszkał w Warszawie gdzie ukończył Liceum Samochodowe, a następnie Wieczorową Szkołę Inżynierską.