Rowecki Stefan Paweł

Zdjęcie przedwojenne.

Pseudonimy: „Grabica”, „Grot”, „Rakoń”, „Kalina”.

Komendant Główny Związku Walki Zbrojnej od 18 czerwca 1940 roku.

Od 14 lutego 1942 Komendant Główny Armii Krajowej.

Aresztowany 30 czerwca 1943 r. i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhusen.

Zamordowany tam w VIII 1944 r. po wybuchu Powstania Warszawskiego.

 

 

Dzieciństwo i służba wojskowa

Urodzony 25 XII 1895 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Syn Stefana – Augusta- Leona i Zofii- Michaliny z Chrzanowskich. Uczęszczał od 1906 r. do gimnazjum polskiego w Piotrkowie Tryb. 

Od wiosny 1911 r. był współorganizatorem, potem stał na czele pierwszego tajnego zastępu skautowego w Piotrkowie Tryb. Od jesieni 1911 r. kształci się w Szkole Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie.

-Od 1913 r. działa w Polskich Drużynach Strzeleckich.
-W I 1914 r. ukończył w Rabce kurs podoficerski. Dowodził drugim zastępem w IV plutonie w kompanii warszawskiej Polskich Drużyn Strzeleckich.

-W VII 1914 r. przebywał na kursie oficerskim w Nowym Sączu.

-Od VIII 1914 r. w Legionach Polskich na stanowisku d-cy plutonu w 1 pp LP, potem adiutant I baonu 5 pp LP.

-12 VII 1915 r. mianowany ppor. piech., a 1 VI 1916 r. do stopnia por. piech. Podczas walk na froncie był trzykrotnie ranny. Za męstwo okazane na polu walki odznaczono go VM kl. 5.

-Podczas kryzysu przysięgowego w LP, w VII 1917 r., został internowany w obozie w Beniaminowie.

-Od II do III 1919 r. d-ca kompanii i wykładowca w Szkole Podchorążych PSZ, potem  od XI 1918 r. w WP.

-W XI 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Warszawie.

-Od IV-VII 1919 r. w szeregach 34 pp bierze udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej.

-Od VII-XII 1919 r. na wojennym kursie Szkoły Sztabu Generalnego.

-Awansowany 9 XII 1919 r. do stopnia kpt. zostaje przydzielony do Oddziału I Naczelnego Dowództwa WP na stanowisko szefa sekcji wyszkolenia.

-Od VI 1920 r. do IX 1920 r. kierował Oddziałem II Frontu Południowo-Wschodniego, potem Frontu Środkowego, Grupy Uderzeniowej gen. E. Rydza-Śmigłego.

-Do stopnia majora awansowany 1 VII 1920 r. z starszeństwem od 1 VI 1920 r.

-Od IX-XI 1920 r. pełnił funkcję szefa Oddziału III Dowództwa 4 Armii.

-Od XI 1920 r. do II 1921 r. szef Oddziału II w Dowództwie 4 Armii.

-Od II 1921 r. pełni funkcję z-cy szefa Oddziału III Naczelnego Dowództwa, potem szef sekcji planów w Oddziale III Biura Ścisłej Rady Wojennej.

-W okresie XI 1921 r. - X 1922 r. na kursie doszkalania oficerów Sztabu Generalnego, potem na praktyce w 41 pp.

-Od 1923 r. kierownik Wydziału Naukowo-Wydawniczego.

-Awansowany do stopnia ppłk 1 XII 1924 r. i przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych.

-Od IX 1926 r. I oficer w sztabie inspektora armii gen. J. Rybaka.

-Od II 1930 r. do XI 1935 r. był d-cą 55 pp w Lesznie Wlkp.

-Awansowany 1 I 1932 r. do stopnia płk dypl. sł. st. piech.

-Od XI 1935 r. do VII 1938 r. dowodził Brygadą KOP „Podole” z m. p. w Czortkowie.

-Od VII 1938 r. do VI 1939 r. dowodzi piechotą dywizyjną 2 DP Leg. w Kielcach.

-10 VI 1939 r. mianowany d-cą Warszawskiej Brygady Pancerno- Motorowej.

II wojna światowa

Podczas kampanii obronnej 1939 roku dowodzi Warszawską Brygadą Pancerno- Motorową. Walczył na jej czele m. in. na Lubelszczyźnie pod Tomaszowem Lub. w dniach 18-20 X 1939 r.

-Po kapitulacji nie poszedł do niewoli. Początkowo miał zamiar przedostać się do Francji i tam kontynuować walkę. Po pierwszej nieudanej próbie przedostania się przez granice na Zachód przybył do Warszawy.

-Na początku X 1939 r. nawiązał kontakty z gen. M. Tokarzewskim -Karaszewiczem Dowódcą Głównym Służby Zwycięstwa Polski. Ten przekonuje go do podjęcia działalności konspiracyjnej.

-Od X 1939 r. pełni funkcję Szefa Sztabu i Zastępcy Dowódcy Głównego SZP.

-Następnie do V 1940 r.Komendant Obszaru Nr 1 ZWZ.

Komendant Główny Związku Walki Zbrojnej od 18 czerwca 1940 roku.
Od 14 lutego 1942 Komendant Główny Armii Krajowej.

-Mianowany 3 V 1940 r. gen. bryg.

-Od 18 VI 1940 r. Komendant Główny Związku Walki Zbrojnej.

-Od 14 lutego 1942 Komendant Główny Armii Krajowej.

-Aresztowany 30 VI 1943 r. w Warszawie przez gestapo i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhusen.

-Zamordowany tam w VIII 1944 r. po wybuchu Powstania Warszawskiego.